السادس: ایصال الغبار

⏪السادس: إيصال الغبار الغليظ إلى حلقه بل و غير الغليظ على‌ الأحوط، سواء كان من الحلال كغبار الدقيق أو الحرام كغبار التراب و نحوه و سواء كان بإثارته بنفسه بكنسٍ أو نحوه، أو بإثارة غيره، بل أو بإثارة الهواء مع التمكين منه و عدم تحفّظه...»⏩.(العروة الوثقى (للسيد اليزدي)، ج‌2، ص: 183‌) 
فرموده: غبار غلیظ که موجب بطلان است، غیر الغلیظ هم علی الاحوط. سواء كان من الحلال كغبار الدقيق أو الحرام كغبار التراب و نحوه، بنابراین که خوردن خاک و امثال آن حرام باشد.
و سواء كان بإثارته بنفسه بكنسٍ أو نحوه، فرق نمی‌کند که آیا خودش تعمدا این غبار را برانگیخته باشد مثل اینکه جاروب کرده باشد البته جاروهای قدیمی یا بإثارة غيره، فرد دیگری جاروب کرده باشد. بل أو بإثارة الهواء، یا اصلا هوا طوفان شد و غبار آلود شد، مع التمكين منه و عدم تحفّظه، تمکین به رسیدن غبار غلیظ به حلقش کند و عدم تحفظش. 
مرحوم آقای خوئی در فرض اثارة الهواء حاشیه میزند که لا بأس به یعنی بإثارة نفسه باشد یا غیر، محل اشکال است، ولی بإثارة الهواء را ایشان اشکال نکرده است. (⏪(3) الظاهر عدم البأس به. (الخوئي)⏩.العروة الوثقى (المحشى)، ج‌3، ص: 554‌)

✳️اقوال سه گانه در مبطلیت غبار غلیظ و عدم آن

در اینجا سه قول مهم وجود دارد:
یک قول که بگوئیم کلا موجب بطلان روزه می‌شود، چه غلیظ و چه غیر غلیظ که صاحب وسائل چنین قولی اختیار کرد.(⏪22 بَابُ فَسَادِ الصَّوْمِ وَ وُجُوبِ الْقَضَاءِ وَ الْكَفَّارَةِ بِتَعَمُّدِ إِيصَالِ الْمَاءِ إِلَى الْحَلْقِ وَ لَوْ بِالْمَضْمَضَةِ وَ الِاسْتِنْشَاقِ وَ كَذَا إِيصَالُ الْغُبَارِ الْغَلِيظِ وَ الرَّائِحَةِ الْغَلِيظَةِ إِلَى الْحَلْقِ دُونَ دُخَانِ الْبَخُورِ مَعَ عَدَمِ الْعَمْدِ‌⏩ وسائل الشيعة؛ ج‌10، ص: 69)  
قائلین این قول دو گروه هستند، بعضی هم قائل به کفاره هستند و هم قضاء. ولی مشهور فقط قضاء را گفته‌اند و کفاره را مترتب ندانستند. 
قول دیگر این است که اصلا مبطل نیست وآثارش را هم ندارد. از شیخ صدوق و سید مرتضی و مرحوم شیخ در بعضی کتب چنین مطلبی نقل شده است.
علی الظاهر با وجود چنین اختلافی اجماعی در میان قدماء نداریم (حالا باید فحص بیشتر کرد). بنابراین باید ببینیم ادله چه دلالتی می‌کند.